دوباره ناحیه می خوانم از زیارت ها                       صدای گریه میاید میان اینخط ها

کسی گریسته در این خطوط می دانم                    که بغض کرده در آن صامت ها ومصوت ها

کسی که بیشتر از هر کسی گریسته است            سیاه پوش تر از تکیه ها و هیئت ها

کسی که بیشتر از هر کسی محرم را                   نفس کشیده بوییده است مدت ها

و قرن هاست او روضه عمویش را                          گریسته است به مانند رود ها ... شط ها

که نهر علقمه هم گریه میکند با او                        و آب میشود آن مشک از خجالت ها

تمام ناحیه را گریه میکنم با او                               صدای اوست که می آید از روایت ها

مگرکه آن هم از جمع شاهدا بود است                   چقدر خوب خبر داد از شهادت ها

و گفته است از آن اسب و یال خونینش                   که زین خالی او میکند حکایت ها

به دست باد پریشان شده است موی حرم              سپید گشته از این رنج ها ... اسارت ها

چگونه شرح دهم این غزل، مجال نیست                  صدای گریه می آید این خط ها